W początkowych etapach pracy najważniejszym było zrozumienie aktualnego stanu techniki oraz problemów, z którymi mierzyli się rolnicy (m.in. konsultacje) – przyszli beneficjenci innowacyjnego rozwiązania. Jak wyjaśnia Piotr na podstawie własnych doświadczeń, ten etap jest bardzo często zaniedbywany przez młodych naukowców, którzy przez swój entuzjazm do rozwoju nowych technologii, zapominają o tym, że pierwszorzędnym powodem do rozwoju ich projektów powinna być użyteczność i skuteczność rozwiązań, które mają odpowiadać na istniejące problemy.

Proces tworzenia projektu mocno zmieniał się z czasem. Autor zaczynał z kartką papieru, długopisem i kilkoma, jak wyjaśnia “nie do końca trafnymi pomysłami”. To jednak wizja tego, że mógłby stworzyć coś, co ma potencjał do pozytywnego wpływu na otaczający świat, motywowała go do ciężkiej pracy.

Większość każdego dnia spędzał w garażu – włączał muzykę w małym głośniku i potrafił tracić poczucie czasu wycinając, lutując, skręcając oraz programując. Efektem ponad tysiąca godzin pracy przeprowadzonej w ciągu około dwóch lat, było zbudowanie pierwszego na świecie prototypu autonomicznego pojazdu do prewencyjnej analizy stanu gleby. Pierwszego… i nie do końca działającego. Jako 18-latek nie miał wystarczająco dużego doświadczenia i wiedzy, aby stworzyć w pełni działający system.

Jego wysiłek został jednak doceniony na arenie międzynarodowej – to wtedy otworzyły się przed nim drzwi, o których nigdy wcześniej nawet nie śnił. Rozwiązanie zaprezentował w Stanach Zjednoczonych, Chinach, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii oraz Izraelu. Otrzymał możliwość kontynuowania edukacji w prywatnej szkole średniej w Londynie, a dwa lata później został przyjęty na dwa kierunki studiów (inżynierię komputerową oraz biznes) na jednym z najlepszych uniwersytetów świata – University of Pennsylvania (Stany Zjednoczone).